33 klimaatvoorspellingen die niet uitkwamen – Nederlands ondertiteld

Misschien komt het omdat ik soort van bezeten ben van taal. Of door de mate van bewustzijn die me ten deel mocht vallen. Waarschijnlijk allebei.

Laten we deze eerste zin eens onder de loep nemen. Het eerste woord is “misschien.”
Wat feitelijk betekent dat het zou kunnen zijn, maar niet definitief is, geen 100%, geen zeker weten.

Dan, de laatste zin, als je twee woorden een zin mag noemen, opent met “waarschijnlijk,” wat een synoniem is, een ander woord voor “misschien.”
De zekerheid, één van de belangrijkste zaken in het leven van een mens, ontbreekt.

Het is iets dat me al heel lang opvalt. Als je je taal machtig bent, en je luistert goed wanneer “wetenschappers” of “experts” aan het woord zijn in een interview, dan hoor je in hun betogen heel vaak deze woorden en frasen; waarschijnlijk, mogelijk, reële kans, we denken dat, we nemen aan dat, we vermoeden dat, de theorie is, de algemeen aanvaarde consensus is…

Al die termen hebben één ding gemeenschappelijk: het staat niet vast, het is geen zekerheid, we weten niet of hetgeen we met veel bravoure openbaren ook daadwerkelijk klopt. Met andere woorden, we gebruiken dure woorden en woordgoochelarij om de indruk te wekken dat we weten waar we het over hebben, maar we doen eigenlijk ook maar een gok.

Een gok met grote gevolgen. Natuurlijk zijn ook hier weer vele voorbeelden van te noemen. Vandaag kijken we naar de kwestie van klimaatverandering. Heette dat vroeger niet de opwarming van de Aarde? Global warming? Tot uit werkelijke gegevens uit de echte wereld, niet uit computermodellen, bleek dat er geen sprake was van opwarming, eerder het tegendeel? Toen was het in één keer klimaatverandering. Want daar kun je alle kanten mee op.

Koude zomer? Klimaatverandering! Koude winter? Klimaatverandering! Overstromingen? Orkanen? Bosbranden? KLIMAATVERANDERING!!!

In een ideale wereld zou men luisteren naar beide kanten van het debat. Maar we leven niet in een ideale wereld. Verre van dat. En zo kan het dat, opnieuw, de wereld wordt bedrogen, met vergaande consequenties. Klein persoonlijk voorbeeld.

Zo’n twaalf jaar geleden, toen autorijden te duur werd, ben ik, om toch enigszins mobiel te blijven, overgestapt op een scooter, 4-takt, lekker zuinig, verbruikt ongeveer 1 liter brandstof per 45 kilometer. Da’s redelijk betaalbaar.

Mijn geliefde vervoersmiddel heeft er nu net meer dan 50.000 klimeter opzitten
en doet het nog prima. Start altijd, rookt niet, loopt perfect. Ik heb de afgelopen jaren zeer zuinig geleefd en gespaard voor een nieuwe. Dat spaargeld verliest elke dag van inflatie aan waarde. Misschien was het raadzaam dezelfde brommer nieuw te kopen en ze afwisselend te gebruiken, tot de eerste de geest zou geven, en dan verder op de nieuwere. Maar dat model werd al zes jaar niet meer geleverd. Waarom? De steeds verder aangescherpte milieunormen met betrekking tot CO2-uitstoot…

—

Je kunt Erick volgen via zijn eigen Bitchute kanaal: https://www.bitchute.com/channel/Dn2nOjrl76U1/

Ook is Erick te volgen via het censuurvrije Vriendenplek: https://vriendenplek.nl/ErickvanDijk