Een voorspelling van de Navajo die aan het uitkomen is – Nederlands ondertiteld

School was voor mij, zoals waarschijnlijk voor de meesten, een martelgang. De verplichting. Het heet ook “leerplicht,” het “moet van de wet.”

Het is, zoals met bijna alles, ook weer een voorbeeld van iets dat wordt voorgehouden als iets goeds. Wie kan er nu tegen zijn dat alle kinderen dezelfde kansen krijgen?

Maar wat leren we er nu werkelijk dat zinvol is voor de rest van ons leven? Over misschien wel het belangrijkste stuk gereedschap, kennis van het menselijk gedrag, de psychologie? Hoe om te gaan met teleurstelling, verdriet, verlies, boosheid. Zodat we de wereld beter kunnen maken door een beter begrip hoe met elkaar om te gaan.

Hoe om te gaan met opgroeiende kinderen, pedagogiek?
De meeste leerlingen zijn immers toekomstige ouders.

Of structureel leren denken, leren je gedachten onder controle te houden en te ordenen? Een permanent hoger bewust zijn van alles?

In plaats daarvan werd ons hoofd gedurende tenminste tien jaar volgepompt met meest nutteloze feiten. Hoe beter je was in het reproduceren van wat je werd verteld, des te hoger je punten. En als je niet deed wat er werd gezegd dan kreeg je straf.

In dat laatste zit eigenlijk de achterliggende gedachte. School is niet bedoeld om jonge mensen te leren over het leven, hoe zich voor te bereiden op allerlei omstandigheden en daar goed mee om te kunnen gaan. Het is bedoeld om erin te rammen, tenminste tien jaar lang, en tijdens de vormende jaren, dat er een hiërarchie bestaat in onze wereld die verlangt dat je doet wat je wordt gezegd. Doe je dat goed dan verwerf je meer leefcomfort via een hoger inkomen. Een beloning.

Doe je dat niet, denk je zelf na en doe je niet klakkeloos wat een ander zegt dan ondervind je tegenwerking, isolering, geringere kansen, een lager loon, minder leefcomfort. Straf, eigenlijk.

De bedoeling van het systeem om de massa onder de duim te houden is het creëren van en in stand houden van onwetendheid. Wanneer stukjes informatie ontbreken wordt het onmogelijk om een juiste conclusie te trekken. Deel van het heersende systeem is dan ook het verhullen van cruciale informatie. En, hand in hand hiermee, het sturen richting een leven dat wordt gedomineerd door materie. Het bezitten van dingen als levensdoel. Waarvoor gewerkt moet worden. Wat tijd kost. Veel tijd. En tijd vervliegt. Tijd eenmaal besteed aan het één kan niet worden besteed aan iets anders. En onze tijd hier is beperkt. Dat staat vast.

Ondanks alle moeilijkheden die ik moest overwinnen ben ik zeer gelukkig met hoe mijn leven is verlopen in dit opzicht. Ik was op jonge leeftijd al geïnteresseerd in religie, mythen en legenden, het paranormale. Ontdekte al vroeg dat er meer was dan slechts de materie. Dat de sleutel ligt in spirituele ontwikkeling, niet materiële.

Ik wil vanaf deze plek van harte de nieuwe documentaire van Martijn Poels aanraden,
“The Primeordial Code,” ofwel De Oercode. Maar kijk vooraf wat deze wijze Navajo te zeggen heeft over onwetendheid, met dank en hulde aan niburu.co.

—