Ierse blanke slavernij, de eerste slaven, het slavernijverhaal waarvan ze niet willen dat je het weet! – Nederlands ondertiteld

Ze kwamen als slaven; een enorme menselijke lading die werd vervoerd op grote Britse schepen naar Amerika. Ze werden bij honderdduizenden verscheept en omvatten mannen, vrouwen en zelfs de jongste kinderen…

Als ze in opstand kwamen of zelfs maar een bevel negeerden, werden ze op de meest wrede manieren gestraft. Slavenhouders hingen hun menselijk eigendom aan hun handen op en staken hun handen of voeten in brand als een vorm van straf. Ze werden levend verbrand en hun hoofd werd op een spies op de markt geplaatst als waarschuwing voor andere gevangenen.

Maar hebben we het over Afrikaanse slavernij? Koning James II en Charles I leidden ook een voortdurende inspanning om de Ieren tot slaaf te maken. Britain’s beroemde Oliver Cromwell bevorderde deze praktijk van ontmenselijking van de naaste.

De Ierse slavenhandel begon toen James II 30.000 Ierse gevangenen als slaven verkocht naar de Nieuwe Wereld. Zijn Proclamatie van 1625 eiste dat Ierse politieke gevangenen overzee werden gestuurd en verkocht aan Engelse kolonisten in West-Indië. Tegen het midden van de jaren 1600 waren de Ieren de belangrijkste slaven die naar Antigua en Montserrat werden verkocht. Op dat moment bestond 70% van de totale bevolking van Montserrat uit Ierse slaven.

Ierland werd al snel de grootste bron van menselijk vee voor Engelse kooplieden. De meerderheid van de vroege slaven naar de Nieuwe Wereld waren eigenlijk blank.

Van 1641 tot 1652 werden meer dan 500.000 Ieren door de Engelsen gedood en nog eens 300.000 als slaven verkocht. De bevolking van Ierland daalde in één decennium van ongeveer 1.500.000 naar 600.000.

In de jaren 1650 werden meer dan 100.000 Ierse kinderen tussen 10 en 14 jaar bij hun ouders weggehaald en als slaven verkocht in West-Indië, Virginia en New England. In dit decennium werden 52.000 Ieren (vooral vrouwen en kinderen) verkocht naar Barbados en Virginia. Nog eens 30.000 Ierse mannen en vrouwen werden vervoerd en verkocht aan de hoogste bieder.

Veel mensen willen de Ierse slaven niet noemen wat ze werkelijk waren: Slaven. Ze komen met termen als “Indentured Servants” om te beschrijven wat er gebeurde met de Ieren.

Een voorbeeld: de Afrikaanse slavenhandel begon net in deze periode. Het is bekend dat Afrikaanse slaven, niet besmet met de smet van de gehate katholieke theologie en duurder in aanschaf, vaak veel beter werden behandeld dan hun Ierse tegenhangers.

Afrikaanse slaven waren eind 1600 erg duur (50 Sterling). Ierse slaven waren goedkoop (niet meer dan 5 pond). Als een planter een Ierse slaaf zweepte of brandmerkte of doodsloeg, was dat nooit een misdaad. Een dood was een financiële tegenvaller, maar veel goedkoper dan het doden van een duurdere Afrikaan. De Engelse meesters begonnen al snel de Ierse vrouwen te fokken, zowel voor hun eigen persoonlijke plezier als voor meer winst. Kinderen van slaven werden zelf slaven, wat de omvang van de vrije arbeidskrachten van de meester vergrootte. Zelfs als een Ierse vrouw op de een of andere manier haar vrijheid verkreeg, bleven haar kinderen slaven van haar meester. Ierse moeders zouden dus, zelfs met deze nieuw gevonden emancipatie, hun kinderen zelden in de steek laten en in slavernij blijven.

Na verloop van tijd bedachten de Engelsen een betere manier om deze vrouwen (in veel gevallen meisjes zo jong als 12) te gebruiken om hun marktaandeel te vergroten: De kolonisten begonnen Ierse vrouwen en meisjes te kruisen met Afrikaanse mannen om slaven te produceren met een aparte huidskleur. Deze nieuwe “mulatten”-slaven brachten een hogere prijs op dan Iers vee en stelden de kolonisten tevens in staat geld te besparen in plaats van nieuwe Afrikaanse slaven te kopen. Deze praktijk van het kruisen van Ierse vrouwen met Afrikaanse mannen ging enkele decennia door en was zo wijdverbreid dat in 1681 wetgeving werd aangenomen “die de praktijk verbood om Ierse slavinnen te paren met Afrikaanse slavenmannen met als doel slaven te produceren voor de verkoop.” Kortom, het werd alleen gestopt omdat het de winsten van een groot slaventransportbedrijf in de weg stond.

Engeland bleef meer dan een eeuw lang tienduizenden Ierse slaven verschepen. Na de Ierse opstand van 1798 werden duizenden Ierse slaven verkocht naar Amerika en Australië. Zowel Afrikaanse als Ierse gevangenen werden gruwelijk misbruikt. Eén Brits schip dumpte zelfs 1.302 slaven in de Atlantische Oceaan, zodat de bemanning genoeg te eten zou hebben.
Het lijdt weinig twijfel dat de Ieren de verschrikkingen van de slavernij evenzeer (zo niet meer in de 17e eeuw) hebben ervaren als de Afrikanen.
Maar als iemand, zwart of blank, gelooft dat slavernij alleen een Afrikaanse ervaring was, dan heeft hij het helemaal mis.

Ierse slavernij is een onderwerp dat het waard is herinnerd te worden, en niet uit ons geheugen gewist.

Maar waar zijn onze openbare (en PRIVÉ) scholen ???? Waar zijn de geschiedenisboeken? Waarom wordt er zo zelden over gesproken?

Of is hun verhaal een verhaal dat hun Engelse piraten bedoeld hebben: Om (in tegenstelling tot het Afrikaanse boek) het Ierse verhaal volledig te laten verdwijnen alsof het nooit gebeurd is.

Geen van de Ierse slachtoffers is ooit naar hun vaderland teruggekeerd om hun beproeving te beschrijven. Dit zijn de verloren slaven; degenen die de tijd en bevooroordeelde geschiedenisboeken gemakshalve vergaten.

Bron: https://www.youtube.com/watch?v=P0Scqc7lLvM

–