‘Keurmerken zijn consumentenoplichting,’ stelt columnist Rypke Zeilmaker

Supermarkten bieden steeds meer producten aan met keurmerken voor bijvoorbeeld duurzaamheid of dierenwelzijn. Maar zijn die keurmerken wel zo zaligmakend en eerlijk? Rypke Zeilmaker neemt ons mee.

Veel keurmerken worden pas in het leven geroepen nadat voornamelijk NGO’s (niet-gouvernementele organisaties) kritiek leveren op bepaalde bedrijfstakken. De media meten die kritiek vervolgens breed uit. “Ze zeggen dat je als bedrijf de planeet verpest, te veel stikstof uitstoot en dieren mishandelt. Maar wat ze er niet bij vertellen, is dat de bedrijven gewoon legaal handelen,” vertelt Zeilmaker. “Het is een vorm van marktvervalsing: hoe kan het dat private partijen hun eigen eisen buiten de wet om gewoon aan producenten mogen opleggen?”

Het kost geld om een keurmerk te krijgen en vooral voor kleine bedrijven kan dat erg duur zijn. “Het is in feite handel in consumentenwantrouwen,” stelt de columnist. Daarnaast laten keurmerken vaak belangrijke facetten buiten beschouwing. Zo richt het Marine Stewardship Council-keurmerk (MSC) zich op ecologie en heeft het aandacht voor het zeldzame visje of schelpje. Maar ze kijken niet naar de sociaal-economische duurzaamheid van plattelands- en kustgemeenschappen. “Terwijl het juist zo belangrijk is dat die gemeenschappen kunnen blijven bestaan, onafhankelijk van de overheid, loterijsteun of liefdadigheid,” aldus Zeilmaker.

–