Wees geen slaaf van de mening van een ander – Academy of Ideas – Nederlands ondertiteld

Hoe het voelt om alleen te staan, geïsoleerd te zijn, hebben de meesten onder ons kunnen ervaren gedurende het “corona”-tijdperk. Het past niet bij ons. Het ligt niet in onze aard. De mens is eenmaal een kuddedier. Geen eenzame wolf. Iedereen is op zoek naar enige aandacht van anderen. Het is normaal, onze aard.

Maar het wordt iets anders wanneer je je volledig afhankelijk maakt van wat anderen van je denken. Dan wordt het een rem op je leven, op je persoonlijke ontwikkeling en groei. Als je voortdurend bang bent dat je de afkeuring zult oogsten van degenen om je heen bij de dingen die je eigenlijk zou willen doen dan zal dat ervoor zorgen dat je tot niets komt. Doet wat alle anderen doen zodat je niet opvalt, niet het risico loopt door een gemeenschap te worden uitgestoten.

Ik ben opgegroeid in een grote familie in een klein dorpje. Iedereen kende iedereen. Hoe kleiner de gemeenschap, des te groter de sociale controle. Uitzonderingen daargelaten, die zijn er altijd, dacht men wel drie keer na voor iets te doen dat mogelijk de afkeuring zou oproepen van de gemeenschap, want twee minuten later zou iedereen het weten.

Het was één van de dingen die me opvielen toen ik, aan het begin van mijn volwassen leven, terugkeek op mijn leven tot dan toe. Ik besloot zo niet mijn leven te willen leiden (lijden…). En waarom zou ik mezelf inhouden, zolang ik met mijn doen en laten geen anderen schaadde of lastig viel? Al helemaal wanneer het ging om anderen die ik niet kende en die mij niet kenden? Het is mijn leven.

Ik woonde in die tijd in Hilversum en ging regelmatig met de trein naar Amsterdam. Muziek zit in mijn DNA, ik droeg altijd een walkman. Ik zong graag, dus onderweg, in de trein, in de tram, de metro of op straat, zong ik graag mee. Niet luidkeels maar wel hardop. En natuurlijk zijn er dan veel mensen die daar vreemd van opkijken. Nou en? Wat voor betekenis hebben die mensen in mijn leven? Geen enkele! Dus, so what? Het zijn mijn kleine momentjes van gelukzaligheid.

Mijn huid is blank, maar vanbinnen ben ik zwart. Ritme zit in mijn botten. Ik kan niet stilzitten als er muziek opstaat. Ik begin vanzelf mee te drummen. Dan stond ik stil voor een verkeerslicht, allemaal auto’s om me heen, en zat lekker ongegeneerd op mijn stuur en dashboard mee te drummen.

Je raakt door drummen, mee te gaan in het ritme, in iets van een trance. Maar af en toe om me heen kijkend zag ik blikken van afkeuring, “wat een mafketel,” blikken van vermaak, uitgelachen of toegelachen worden, maar soms ook iets van afgunst, “ik zou dat ook graag willen, zo vrij zijn, maar ik durf het niet, bang wat anderen vinden.” Gewoon doen. Neem je persoonlijke vrijheid, ze is van jou! Leef je leven zoals jij het wilt, natuurlijk altijd zonder anderen te schaden. Doe wat jou gelukkig maakt.

Het is het streven van ieders ziel om te geraken in een staat van gelukzaligheid. Hoe zinnig is het om je daartegen te verzetten omwille van de mening van een ander? Wees geen slaaf. Wees vrij!!!

Bron en vertaling: Erick van Dijk

Je kunt Erick volgen via zijn eigen Bitchute kanaal: https://www.bitchute.com/channel/Dn2nOjrl76U1/

Ook is Erick te volgen via het censuurvrije Vriendenplek: https://vriendenplek.nl/ErickvanDijk

—